[KP] I'm on my way with my knife

Someone gonna need a grave

RHEIMEN  THUNDERWOLF

Były myśliwy, syn myśliwego i wnuk myśliwego –––––––– Jego rodzina zyskała nazwisko, gdy jego dziadek upolował czarnego wilka podczas burzy –––––––– 3 sióstr –––––––– 25 lat –––––––– Dezerter –––––––– Długa peleryna z kapturem stała się jego nieodłączną częścią –––––––– Raphańdczyk –––––––– Obecnie ukrywa się przed ludźmi i magicznymi istotami –––––––– Władza nie pociąga go w żadnym stopniu –––––––– Udaje czarodzieja, którego umiejętnością jest wykrywanie aur –––––––– Woli spać w lesie niż w karczmach –––––––– Kto ma miękkie serce, musi mieć twardą dupę

Myśliwym byłeś, myśliwym jesteś i jako myśliwy dokonasz żywota. Nie wystarczy, że ktoś wyrwie ci łuk, zabierze kołczan i da ci w rękę miecz, wypychając na wojnę. To ma się we krwi. Słyszysz dźwięki, ukryte za falą innej symfonii. Widzisz ślady, przykryte błotem. Wiesz, jak ustawić się, aby ofiara nie poczuła twojego zapachu i jakie rośliny zebrać, w celu zrobienia okładu na ranę. Działasz instynktownie, jesteś niczym wielki wilk, który poluje na mniejsze osobniki. Nikt ci tego nie odbierze. A wiesz jak to jest z rzeczami w tych czasach. Łatwo je stracić, jednak co do głowy raz weszło, długo tam posiedzi. Ty już nawet nie potrafisz inaczej żyć. Skradasz się w cieniu, z gracją wchodzisz na drzewa, zręcznie zakładasz pułapki. Nawet w mieście. Chowasz się pośród drapieżników, wiesz, kiedy milczeć, a kiedy uciekać. To po prostu w tobie siedzi i czas, abyś pokazał prawdziwego siebie światu. Ale to nie będzie takie proste, prawda? Na ziemiach, gdzie ludzie nie potrafią żyć bez zakładania masek, gubiąc gdzieś swoją twarz. Musisz im jednak przyznać rację. Ciężko jest mieć swoje przekonania, być czymś stałym, w świecie, w którym ciągle się coś zmienia, a jedno złe spojrzenie może skrócić cię o głowę.

I got that fire in my soul

Szła magiczka przez porębę, pogryzły ją żmije.
Wszystkie gady pozdychały, a magiczka żyje.

Blythswanna Ifree aep Shonne

Arcymistrzyni Magii –––––––– Aen Saevherne; Wiedząca –––––––– Członkini Loży Czarodziejek –––––––– Dol Blathanna –––––––– Doradczyni Królowej Addy Białej z Temerii –––––––– Niegdyś druidka, ale porzuciła to na rzecz czarodziejstwa –––––––– Nie chwali się wiekiem, ale to ona maczała palce w bawieniu się genem Starszej Krwi –––––––– Jej mistrzynią była Tissaia de Vires –––––––– Niestraszne jej czerpanie mocy z ognia –––––––– Posiada rudą kotkę o imieniu Aenye –––––––– Polimorfka, przybiera postać orła –––––––– Obecnie w Toussaint  na dworze Xsiężnej Anny Henrietty –––––––– Zanim zaczniesz się bawić z ogniem, pomyśl dwa razy. Jeśli się sparzysz, nie bądź zdziwiony

Hold my hand

Baby, it’s a long way down to the bottom of the river

Marollin z Lyrii

I've never liked this formalities. For friends just ROLLO.

Śmieszne jest uczucie straty. Gwałtownie wszystko przepada, świat się sypie, ludzie zaczynają rzucać podejrzliwe spojrzenia. Świdrują oczami twoją sylwetkę, kiedy ty możesz tylko patrzeć na krew, znajdującą się dosłownie wszędzie. Na nieruchome ciało, tak dobrze znane, spoczywające na mokrym piachu, morskie fale podmywające nogi, pusty wzrok jasnych jak słoneczne niebo oczu. Stoisz i patrzysz, godząc się ze stratą, jednocześnie rozpaczliwie szukając sposobu, aby przywrócić ją do życia. Staje się twoim utrapieniem. Koszmarem, nawiedzającym cię za dnia i nocy. Poczuciem winy, wiecznie obciążającym twoje barki. Bo mogłeś zrobić więcej. Zawsze mogłeś zrobić więcej i lepiej niż niejeden człowiek. Jesteś wiedźminem do jasnej cholery. Odmieńcem. Wyrzutkiem. Kreaturą bez uczuć. Wyklętym ze społeczeństwa. Więc czemuż wiedźmin brany za potwora, kiedy jego niewzruszone serce płacze, a reszta pozostaje obojętna? Może oni po prostu są n e u t r a l n i. Potrafią coś, na co on pracował latami, nadal nie do końca opanowując tę sztukę. On winien taki być. Zimny, wyrachowany, neutralny i naturalny w swojej wiedźminowatości. Przecież stanowił tylko kłopoty, które pożyteczniejsze są w lesie, ubijając potwory, aniżeli świętując w karczmach. Ale nie potrafił. Nigdy. Nie przy niej. Jasno stawiał zasady, jawnie ogłaszał się po jednej ze stron, wspomagał monarchów swoim błyskotliwym umysłem. Nie mógł od tak porzucić. Nikogo i niczego, zwłaszcza w opałach. Swojego wzroku, wędrującego po jej filigranowym ciele. Przykłada prawą rękę do piersi, gdzie zionął chłód, zaciskając palce na medalionie w kształcie wilka. Coś się w nim zbudziło. Coś poza smutkiem, stratą i rozpaczą. Promyk nadziei. I chęć zemsty. Przymyka na chwile oczy, oddalając od siebie natarczywe szepty ludzi, uśmiechając się pod nosem, a potem układając usta w osiem prostych słów. Morze nigdy nie będzie poskromione, a ty byłaś moim oceanem. Widząc zdezorientowane twarze Skelligijczyków, rzucasz tylko żart o tym, że kolejną, nieuważną "rybę" wyrzuciło na brzeg, tłamsząc w sobie ból. Zawsze tak robiłeś, robisz i będziesz robił. Zakrywasz wszystko żartem.

Wiedźmin ze Szkoły Wilka ———— Ten prawy ———— ur. 1222 ———— najlepszymi druhami okazała się banda krasnoludów, która rozkręciła biznes w Novigradzie ———— ratuje niewiasty i ludzi w potrzebie, dokładnie w tej kolejności ———— szemrane znajomości i pochodzenie ———— nawet nie bawi się w "neutralność" ———— każdy Wilk stoi w cieniu Geralta ———— z pozoru prosty wiedźmin ————  uwielbia górskie klimaty, wyprawy morskie i wyzwania ———— poza mieczami przy sobie nosi także toporek ———— niegdyś związany z wojowniczką, zabitą przez klan z Faroe ———— wierny rumak Volpe towarzyszy mu już parę ładnych lat ———— przez swoich braci ochrzczony Morskim Wilkiem

Darkness of the dawn

We're alone now

Cirilla Fiona Elen Riannon

Ciri - Jest wszystkim i nikim zarazem; z profesji Wiedźmin ze szkoły Wilka - ur. 1252 r.

punkty | historia | powiązania

- Mam wielkie ślepia, by cię dobrze widzieć! - zawrzasnęło żelazne wilczysko. - Mam wielkie łapy, by cię nimi chwycić i objąć! Wszystko mam wielkie, wszystko, zaraz się o tym przekonasz dowodnie. Czemu tak dziwnie mi się przypatrujesz, mała dziewczynko? Czemu nie odpowiadasz? 

Wiedźminka uśmiechnęła się.

- Mam dla ciebie niespodziankę.



Jesteś sama, ale na właściwej drodze. Nikt ci nie pomaga. Cierpisz tylko ty. Dźwigasz brzemię, powoli przerastające ciebie samą. Słyszałaś jak dzieci krzyczały "Przestań przerażasz mnie!". A ty nie mogłaś powstrzymać napływającej energii i powiedziałaś "Powinniście się bać." Kto przejmuje kontrolę? Przekleństwo czy dar? Krew czy ty? 

Walczysz sama, własnym mieczem. To sobie wpoiłaś, ale nawet jeśli ludzie kształtują własne drogi, nie możesz wybrać, aby urodzić się kimś innym. Być zwykłą chłopką, ale najszczęśliwszą pod słońcem. Jesteś córką cesarza Nilfgaardu. Królową Cintry, księżną Brugge i diuszesą na Sodden, dziedziczką Inis Ard Skellig i Inis An Skellig, suzerenką Attre i Abb Yarra. Lwiątkiem z Cintry. Sokoliczką. Czarodziejką. Zirael. Wiedźminką. Falką ze Szczurów. Dzieckiem Starszej Krwi. Jaskółką. Panią Czasu i Przestrzeni. Lodowym Płomieniem Północy. Ugh, za dużo tego. Chcesz być człowiekiem.

Jesteś tym, na co ludzie natrafiają jedynie przypadkiem. Sprawdzasz ich rozsądek Dobre serce. Hojność. Chęć do zniszczenia. Bo ty tylko sprowadzasz kłopoty. Jesteś ledwie małą myszką, którą każdy chce dopaść. Wykorzystać. Skoro ludzie znajdują cię w ciemnościach, to jesteś nocnym koszmarem czy światłem w mroku? 

Jesteś czymś przeznaczeniem. Związana losem. Wszystkie twoje drogi zawsze się z nim splatają. Dobrze? Potrzebujesz miłości. Przynależności. Ciepłych ramion. Uśmiechu. Powiedzenia, że wszystko będzie dobrze. To ma swoją cenę. Ból. Śmierć. Strata. Nie chcesz. To złe. Lepiej samemu spaść na sam dół bez ciągnięcia za sobą reszty. Ale jeśli ty nie powstrzymasz Białego Zimna, to wszystkich pociągniesz za sobą. Ironia.

Jesteś czyjąś córką. Duny'ego i Pavetty - nie żyją. Geralta i Yennefer - przeżyją? Nie wiesz. Nie chcesz wiedzieć. Chcesz cieszyć się ulotną chwilą. W Kaer Mohren. Na grzbiecie Kelpie. Na łyżwach. Śmiech. Śnieg. Dziki Gon.

Nie jesteś bohaterem, a musisz uratować świat.

Po prostu jesteś.

Bywaj.

There's ain't no rest for the wicked

Marabelle z Ellander

Po wsiach wołają na nią:

ZMORA Z DARKMONT

Pamiętaj, aby dobrze się zachowywać, bo maniery to przecież podstawa. Zwłaszcza jak idziesz na tak dostojną uroczystość, Władku. Powściągaj się i odpowiednio dobieraj słowa, wiesz jacy ci bogacze obrażalscy, nim się spostrzeżesz, a ześlą na ciebie zabójcę, bo im za długo na nos patrzyłeś. A więc nie kłam w żywe oczy królowi, nie wychędoż wszystkich dziewek na balu, zwłaszcza żon zamożnych szlachciców, nie obrażaj człowieka z wyższą pozycją od siebie i nie wypij za dużo. Pojąłeś? To świetnie, zapamiętaj to... Słuchasz ty mnie? Nie chcesz przecież, żeby przyszła Zmora z Darkmont. Zasłużyłeś na dobrą zabawę, a wiesz co ona przynosi w prezencie. Kłopoty, nieszczęście i śmierć. Takich drobiazgów to my nie potrzebujemy, prawda Władku? A skoro już o tych Odmieńcach mowa, to zauważyłeś, że każdy z nich przypomina to zwierzę co ma na wisiorze? A ona jak ten czarny kot. Nie dość, że chodzi swoimi drogami, to jeszcze je sama buduje. Kot by pomyślał! Oj, przejęzyczyłam się, K t o by pomyślał. Gdyby nie te jej kociskie oczyska, to bym pomyśleć mogła, że oczy też czarne miała, jak jej dusza i serce. Bo ty wiesz czemu dostała to miano? Ponoć paręnaście lat temu całe Darkmont pomordowała. I to nie tak honorowo, tylko we śnie. No, jak te Zmory, prawda? Nie słyszałeś o tym mieście? Nie dziwię się, skoro wszystkich wymordowała to pewnie znikło z mapy. Ona to serca nie ma, jak te wszystkie wiedźmaki z tej szkoły kota. Słyszałam też, że przyjmuje zlecenia na ludzi, ale pyta się jeszcze z jakiej przyczyny. Jakby ją to w ogóle obchodziło! Ponoć to ona dobra w udawaniu. Spojrzy na ciebie tymi kociskimi oczami, zamajta rzęsami, biust wyeksponuje, a potem wbije ci sztylet prosto w serducho. Albo i nie, kobieta zmienną jest, prawda? No nie patrz tak na mnie! Jej po prostu porządnego chłopa trzeba, który by ten jej charakterek poskromił. Mówisz, że ona sama prawie jak chłop? Przynajmniej jej pod spódnicę nie będziesz zaglądał, Władku. Ona to intrygantka, spiskowiec, to ci nawet nie polecam. Co tak oczy wytrzeszczasz? Myślisz, że nie wiedziałam, że wychędożyłeś Hildę? Spokojnie, ja dobra żona jestem, znam twoje potrzeby, mężu. Dlatego chcę, abyś dziś dobrze się wyhulał. Ale jak zauważysz coś dziwnego, to od razu wracaj, dobrze? Powiedz, że wrócisz. Ale nie sam. Idziesz z Mietkiem i Kazikiem. We trzech zawsze raźniej i większe szanse. Chociaż jeśli na nią się natkniecie... Nie usłyszysz kiedy się zbliży, z której strony padnie cios. Ona to tak na paluszkach stąpa i kurewsko szybka jest. Szybciej wywija tymi swoimi mieczami niż ja karmię kury. Jeszcze cię Śmiechem zabije. No Śmiechem, tak nazwała ten swój miecz na ludzi, a na potwory ponoć ma Pazur. Władku, masz tą bransoletę, poznam twoje ciało i pochowam. Bo wiesz co ona robi z ludźmi. Jak jej ktoś podpadł to sprawi, że będziesz cierpieć, ale twoich krzyków nikt nie usłyszy. Będziesz na jej łasce, a tego przecież nie chcesz. Już lepiej umrzeć. Zależy kto jej ile zapłaci za twoje cierpienia, może zabije łagodnie. Kto wie. No, ale my tu o śmierci, a zabawa czeka! To jeszcze raz, gdyby się pojawiła na balu kobieta z kociskimi oczami, to co robisz? Uciekasz, świetnie! A dokąd, Władku? Gdzie pieprz rośnie, niee, pomyliłeś wsie. Na naszej to przecie siężygron jest. Masz Mietka i Kazia, oni ci pomogą. I pamiętaj, gdybyś błagał o śmierć to ze Zmory jest dumna, z nazywania ją Marą zadowolona, a za Bellę będziesz cierpieć.

48 lat mentalnie

[KP] Take up my message from the veins

(1270 r.)

Singing from heart ache from the pain

Astee Ithmel z Lisiego Dołu

Wiedźmin z cechu Gryfa ———— 24 lata ———— Wierny rumak Aëte ———— brak wspomnień przed nauką w Dol Blathanna ———— lekka zbroja ———— znajomość Nilfgaardzkiego oraz wyrażeń ze Starszej Mowy ———— szerszy zakres umiejętności magicznych niż u wiedźminów z pozostałych szkół ———— elfickie miecze i kusza ———— religijny ———— dopiero co wyruszył na szlak

Ciężkie jest życie wybrańca, któremu nie świeci żaden szczytny cel, ba, nawet nie przyświeca, a godzien postanowienia nie zdaje sobie sprawy z niewypowiedzianej obietnicy. Z uśpionego przeznaczenia, które wraz z ideą przebudziło się i zaczęło tworzyć ścieżki, przeplatając je z losem innych istot, przybiera formę cichego głosiku w głowie, szepcząc następne kroki. Mocne, pewne, stabilne. W blasku chwały.
Ithmela od zawsze prześladowało przeczucie, iż jest stworzony do czegoś większego i wspanialszego niż zwykłe zabijanie wszelkiego plugastwa, pałętającego się po tej ziemi. Uświadamiała go w tym podejrzana ekscytacja, towarzysząca podczas ścinania kolejnych głów, uczucie wyższości wraz z odbieranym królewskim poselstwem i potrzeba bycia wielbionym bohaterem, który pędzi na białym rumaku, żeby uratować niewiastę przed groźnymi bestiami. Żądał pieśni, niesamowitych historii, rozpoznawania jego lica. Chciał promieni słońca, gdy coraz bardziej lgnął do mroku.
Luki w pamięci wypełnia czym się da. Wymyślonymi historiami, obrazami, informacjami, osobami, powoli plącząc się w swojej sieci kłamstw, co stara się zatuszować zmianą tematu lub ciepłym uśmiechem, którym zdobywa zaufanie zleceniodawców. W końcu zło bierze się z niewiedzy, więc pochłonął tyle książek, ile się dało, licząc, że ochroni go to przed nieuchronną dla jego posesji znieczulicą.
Wierzy w ludzką dobroć, przyćmioną przez echa przeszłości oraz ciernie, rodzące się z niepewności i strachu. Każdy potrzebuje promienia słońca. Bohatera, który byłby godzien błagania bogów o Wieczny Ogień, ciepło ogarniające dusze. Będzie światłem, tnącym mrok, niosącym nadzieję.
Choćby miał iść do Diabła.

bazuję na informacjach o szkole Gryfa, wymyślonych przez administrację z bloga: http://thewitchers-rpg.blogspot.com/2015/04/cech-gryfa.html

You gonna do what you gonna do

|1| |2| |3|

Mallymkun (Mniamałyga)

Mally Fortis

Dla nielicznych przyjaciół również Mniała | O nie, nie, nie. To ja ratuję Kapelusznika! | Mistrzowskie umiejętności we władaniu floretem, szablą i mieczem | Jeśli chcesz, to cię dźgnę | Mieszka w motelu "Open Arms", a swoje mieszkanie nazywa "Mysią Norą" | Ma 168 centymetrów wzrostu, ale nadrabia charakterem | 24 lata | Brelok przy kluczach w kształcie gałki ocznej | Tylko spróbuj mi zabrać moje oko Bandzierchlasta! | Chełpi się jazdą konno oraz na motorze. Z samochodami idzie gorzej. Dużo gorzej. | Ona nie krzyczy, ona piszczy jak myszka | Nieugięty duch | Jej strona, jest tą słuszną stroną | Ciekawska | Pakuje się we wszystko, w co się da | Kłopoty, przybywajcie! | Nieposłuszna | Rządna adrenaliny i przygód | Najlepsi przyjaciele, to ci, na których wpadnie przypadkiem | Zawsze chodzi z floretem u boku | Szare oczy, czarne włosy, blada cera | Pracuje w "Krainie Czarów" | Nie przepada za kotami, choć lubi tego z Cheshire | Kocie... Ty psie! | Nienawidzi deszczu | Często bywa w Puddning 'N' Pie i Trip Trap | Uwielbia zagadki, śledztwa i robienie komuś na złość |

Antydia, co za wspaniałe miejsce. Trajkoczące kwiaty, które zawsze działały jej na nerwy, filiżanki z herbatą, latające wszędzie podczas podwieczorku, znikające koty i wiecznie roześmiany Kapelusznik. Co to było za życie. Nie miała ograniczeń, realnych kul u nóg. Kochała swoje duże, mysie uszy, długi ogon i to, że potrafiła wszędzie się zmieścić. Bardzo pomocne przy szpiegowaniu i podsłuchiwaniu opozycji. Nawet rządy Wielkiego Krwawego Łba jej zbytnio nie przeszkadzały. W głębi serca wojna to był jej konik. Mogła się wykazać. Udowodnić, że nie jest szarą myszką, która plącze się wszystkim pod nogami. Swoją szpilką, niczym floretem, walczyła, wkuwała w oczy wrogów. Zacięcie szukała tej Alicji, aby przywrócić Białą Królową, której była niezwykle oddana.
A teraz...
Nienawidzi tego stanu tuż po przebudzeniu. Tego, że jedną nogą jeszcze wychodzi ze swoich fantazyjnych snów o Krainie Czarów, a drugą już stoi w zimnej i szarej rzeczywistości. Tego, że ma ciągle te same monotonne dni, które stara sobie urozmaicać licznymi kradzieżami, lądowaniem na posterunku policji za próbę interweniowania w morderstwo, wymachiwaniem floretem w Central Parku lub upijaniem się w barze. Często wspomina dawne czasy i tęskni za podwieczorkami. Shhh, do tego się nie przyzna, jest na to za dumna. Nie ogląda się za siebie, chcąc jak najlepiej wykorzystać się swój czas w mieście. Bo przecież wrócą. Mają motory, normalne kwiaty, a ona czerpie z tego jak najwięcej. Nie stara się, ona po prostu zdobywa. Nie ważne jak, ważne, że jest. Po trupach do celu, chociaż nie może powiedzieć, że osiągnęła jak najwyższą rangę w czymkolwiek. Rzadko się uśmiecha, częściej pogrymasi. Stara się nie zawierać głębszych relacji, bo długo tu nie zabawi, po prostu. Nie musi tłumaczyć się przecież przed samą sobą. Nigdy. 

FC: Kaatie McGrath